Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Εύα Στάμου Η εκδρομή


Εύα Στάμου, Η εκδρομή (Αρμός)

Η εκδρομή της Εύας Στάμου ξεκινά με έναν χωρισμό. Ακολουθεί η διεισδυτική περιγραφή ερωτικών περιπετειών μικρής διάρκειας, πριν ο φακός εστιάσει στην απόπειρα των δύο χαρακτήρων να ανοιχτούν, ο ένας στον άλλον, σωματικά και συναισθηματικά.

Ένα ολιγοήμερο ταξίδι μακριά από την Αθήνα προσφέρει, υποτίθεται, τις ιδεώδεις συνθήκες για να ευοδωθεί η επαφή τους, σεξουαλικά και ψυχικά. Και πράγματι, τα όσα θα διαδραματιστούν μεταξύ του Παύλου και της Νάντιας οδηγούν σε μια κορύφωση την επαφή τους, και μαζί στην ολοκλήρωση της πολύ μεστής αφήγησης του Πρώτου Μέρους, δημιουργώντας στον αναγνώστη την έντονη επιθυμία να μάθει, όχι μόνο πώς θα εξελιχθεί η σχέση των πρωταγωνιστών, μα και τους πραγματικούς λόγους που διέπουν την συμπεριφορά τους. Το Δεύτερο Μέρος πετυχαίνει και τους δύο στόχους, καθώς αναδεικνύει τους πόθους και τα πάθη των ηρώων με τρόπο που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον.

Οι δορυφορικοί χαρακτήρες είναι ιδιαίτερα εναργείς, ίσως λόγω της ρεαλιστικότητας που διέπει το κείμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δύο κεφάλαια με τις συνεδρίες, όπου η συγγραφέας φαίνεται να κρατά ίσες αποστάσεις από την θεραπεύτρια και τον θεραπευόμενο, αποφεύγοντας την παγίδα του διδακτισμού. Το γεγονός ότι κανείς από τους ήρωες του βιβλίου δεν ωραιοποιείται, τους καθιστά παραδόξως πιο συμπαθείς, καθώς ο αναγνώστης εισέρχεται ανεπαίσθητα στη σκέψη τους, μοιράζεται φαντασιακά τις αγωνίες, τις αμφιβολίες και τους πάθη τους.

Η γραφή της Στάμου είναι ρέουσα, ευθύβολη, παραστατική.  Γνωρίζει το υλικό της, και σμιλεύει τους χαρακτήρες με ακρίβεια και δίχως ηθικολογίες - ούτε τους εξιδανικεύει ούτε τους δαιμονοποιεί. Η ματιά της, ή μάλλον το αυτί της, ξέρει πώς να συλλαμβάνει τη χροιά των λόγων μα και των κινήσεων που συνθέτουν την αέναη διαλεκτική του κάθε χαρακτήρα τόσο με τον ερωτικό του σύντροφο, όσο και με τον εαυτό του.

Η ιστορία με απορρόφησε χάρη στην αβίαστη αφήγηση και την γεμάτη εναλλαγές εστίαση στα βιώματα της οργής, της προδοσίας, της ζήλειας, του πόθου, και της ελπίδας πως κάτι διαφορετικό θα συμβεί στην επόμενη συνάντησή μας με τον άλλον, στο επόμενο ραντεβού ευάλωτων ψυχών και γυμνών σωμάτων.

Κάποιοι συγγραφείς ξέρουν πώς να φωτίζουν τις αθέατες πλευρές του ψυχισμού μας. Κάποιοι άλλοι γνωρίζουν πώς να αφηγούνται μια ιστορία. Με το νέο της μυθιστόρημα, η Εύα Στάμου επιβεβαιώνει πως έχει το χάρισμα και για τα δύο.